HISTORIA MONTESSORI
Metoda Montessori czyli „nowoczesna koncepcja wychowania przedszkolnego z początku XX stulecia”, „kształcenie zmysłów jako cel wychowania”, „swoboda w wychowaniu – wyrazem naturalizmu pedagogicznego” to bardzo częste pierwsze wypowiadanie opinii o tej metodzie. Jest to o tyle słuszne, gdyż w podręcznikach do historii wychowania osobę Marii Montessori kojarzy się z „nowym wychowaniem” z początku XX wieku.
Należy podkreślić, że przed drugą wojną światową pedagogika ta (a raczej wtedy jeszcze metoda) znana była w Polsce tak w teorii jak i w praktyce. Obecna była w podręcznikach dla nauczycieli, metodyce wychowania przedszkolnego, liczne były artykuły na łamach takich czasopism jak „Dziecko”, „Przedszkole”, „Wychowanie w przedszkolu”. Do polskich przedszkoli wprowadzono elementy, które wtopiły się w praktykę wychowawczą. Od lat siedemdziesiątych dla nauczycieli kształconych w zakresie wychowania przedszkolnego metoda ta przestała istnieć w ogóle.
Dopiero końcem lat osiemdziesiątych rośnie ogromne zainteresowanie pedagogiką Marii Montessori czego dowodem są odradzające się placówki montesoriańskie oraz powstanie Stowarzyszenia Montessori (1994) z siedzibą w Łodzi.